Eskiden ormancılıkla ve tarımla geçimini sağlayan Çökene köyü sakinleri, 1988 yılından itibaren kent merkezine göç etmeye başladı. Köy, 1994'ten sonra uzun süre boş kalması üzerine 2008'de statüsü iptal edilerek yakınındaki kırsal Bademli Mahallesi'ne bağlandı.
Sağlam birkaç yapının kaldığı yerleşim biriminde yaşam 2016'da yeniden başladı. Emekliye ayrıldıktan sonra köy özlemiyle geri dönenlerden oluşan 3 hanedeki 6 kişi, eski komşularının, akrabalarının da dönmesini, Çökene'nin güzel günlerine yeniden kavuşmasını istiyor.
Eski köy muhtarı 72 yaşındaki Hüseyin Kaya, 1988'den itibaren 28 yıl uzak kaldığı ve eşiyle 5 sene önce döndüğü Çökene'nin 450 yıllık geçmişe sahip olduğunu söyledi.
Köye 30-35 yıl önce bir cami yapıldığını belirten Kaya, "O zamanlar burada cıvıl cıvıl insanlar, 35-40 hane vardı. Köy susuz kaldı. Suyumuz yeterli olmadı. Jeoloji mühendisleri buradaki suyun içmeye elverişsiz olduğunu söylediler. Bir türlü bize yardımcı olamadılar. Ondan sonra köyün önü bir açıldı, tamamı Bursa'ya gitti." dedi.
Kaya, eskiden halkın ormancılık, çiftçilik ve hayvancılıkla geçimini sağladığını, öküzlerle çifte koşulduğunu, düvenle harman yapıldığını aktardı.
Sürekli yaşayan 3 hanenin dışında 4 hanenin de yazları Çökene'de, kışları Bursa'da oturduğunu dile getiren Kaya, şöyle konuştu:
"3 dönüm kadar bahçem var. Bahçemde soğan, patates, domates, kavun, karpuz, meyvelerim var. Üzüm bağından elma, armuda, çileğe kadar her şey var. Diğer ihtiyaçlar için haftada bir gün ilçeye gidiyorum. Pazar günleri de buraya bir satıcı geliyor, eğer çağırırsak. Evimi tekrar düzenledim. Şehirde bir evde ne varsa benim evimde de var. Birkaç keçim var, onları güdüyorum akşam oluyor. Tavuklarım da var. Sağlığım sıhhatim çok iyi. Burası tertemiz. Hiçbir sıkıntımız yok. Bizim ölümüz de dirimiz de burada artık."
- "Komşularımı, herkesi özlüyorum"
Eşi Fadime Kaya (60) da köyde en çok komşu özlemi çektiğini ifade etti.
Eskiden köyün komşularıyla daha güzel olduğunu dile getiren Kaya, "Bursa'da yaşarken buraya gelip köy cemiyeti yapıyorduk. O zamanlarda da 'Bu köyün insanları, o cıvıl cıvıl sesleri nereye gitti' diye oturup ağlıyordum. O eski halini, o cıvıl cıvıl komşularımı, herkesi özlüyorum. İnşallah dönenler olur." ifadelerini kullandı.
Yaşar Doğan (57) ise bölgede su az olduğu için tarım ve hayvancılığın pek gelişmediğini, bahçesinde soğan, patates yetiştirdiğini, arılarına baktığını anlattı.