Biri yetim, diğeri öksüz, uzaktan akrabalığı da olan iki akran kız çocuğunun adları bile aynıydı. Yaralıydılar, birbirlerine sarldılar, nefesleri yettikçe da hep kardeş kaldılar.
Bizim için o hep teyzemizdi, çok da severdik… Köye gideceğimiz günü iple çekerdik.
Acılı bir öyküsü vardı teyzemin; hep anlatılırdı…