Yıllardır duya geldiğimiz ama yaşadıkça ve de gördükçe ‘eski hamam eski tas’ misali her şeyin aynen devam ettiği bir replik vardır ‘artık hiçbir şey olmayacak’ diye...

Ne var ki; ülkece yaşadığımız deprem felaketi süresince olanları gördükçe anlıyorum ki;  ‘galiba artık hiçbir şey eskisi gibi olmayacak...’

Pek çok canla birlikte hem yüzölçümü hem nüfus bakımından Türkiye’nin altıda birini vurdu deprem. Toparlaması zor olacak. Özellikle ülke çıtasının üzerinde harcamalar içindeki futbol, kemeri bir toka daha sıkmak zorunda

Nasıl olur?

Felaketle de olsa yakalanmış dostluk bağını elden geldiğince korumaya, pekiştirmeye çalışarak.Bireysel ölçekte sorun yok zaten.Yıldızlar yardım gönüllüsü oldular. Biz süper starların çabalarını okuyoruz ama nice spor emekçisi kendini parçalıyor. Topu bıraktılar bebek bezi, battaniye peşinde koşuyorlar. Kimse karşısındakine hangi takımı tuttuğunu sormuyor.

Şu dünyanın işine bakın!..Görülüyor ki; yıllardır birbirini yiyen futbol camiası şimdi nerede duracaklarını, ne yapacaklarını çok iyi biliyor.

“Biz beraberiz” dediler beraberliğin çil çil altından daha değerli olduğu şu süreçte… Kulüpler transferi falan bıraktılar tır doldurmakta yarışıyorlar.İstanbullu 3 büyükle birlikte Anadolu ayaklandı kimi depremzede aileleri ağırlıyor, kimi muazzam ölçekte yaşam sürdürme malzemesi toparlıyor. Aynı tırda üç arma; Fenerbahçe-Galatasaray-Beşiktaş…

Sanki rüya!

Bursaspor, Trabzon, Sakarya, Ankaragücü, Göztepe, Konya, Antalya, Kocaeli ve diğerleri omuz omuza verip yardım kampanyalarına girişti.  Kimi kulüp mağazalarındaki kışlık ürünlerini bölgeye gönderiyor, kimi yardım tırlarını ağızlarına kadar tıka basa dolduruyor..,

Kavga ettiklerinden çok daha iyi beceriyorlar dayanışmayı ve halkın yardımına koşmayı. Gönderdikleri sadece afetzedeleri ısıtıp doyurmaya yaramıyor, hepimizin ruhunu da ısıtıp doyuruyor.İyi ki spor dünyası var iyi ki futbol var yeri ve zamanı değil belki ama hani ‘GURURLANIYORUM’ diyeceğim...

Şu gerçeği de unutmayalım; madalyonun bir de tersi var:

Evet yükümüz ağır;

Fayın üzerine imar izni verenler.Uzanan yardım elini ısırmaya kalkanlar…Felaketten propaganda çıkarmaya uğraşanlar.Yetersiz kalan yetkililer…Yıkılmış evleri soymaya niyetlenenler.Ardında enkaz bırakıp yurtdışına kaçmaya çalışan müteahhitleri duydukça da ‘UTANIYORUM!’