PAYLAŞMAK, dizlerimizi kırıp oturduğumuz ve kalbimizle donattığımız sofra düzeninden kalmıştır. Tepsilerdeki lokumlardan payına düşeni alan çocukluktan, komşuluğa açık kapılardan, her şeyden önemlisi barıştan ve kardeşlikten...
O yüzden her yeni bayram eski bayramların anılarıyla yüklüdür.
Çocuklar hiçbir yere sığdıramazdı hayallerini.
"Bayram sevinci" tanımlaması da o günlerden kalmadır..
Gündüzleri taştan kalelerde futbol oynardık, akşamları mutlu gecekondularda saklambaç oynardı masumiyet. Yakalanmak saklanmaktan değerliydi bizler için. Mahallenin tarihine geçen romantikler vardı da parayı görünce kendinden geçenler onların yanından bile geçemezdi.
Çok koşup yorulduğumuz da olurdu haksız yere vurulduğumuz da.
Ne depresyon ilacı ne psikiyatr, kendimiz onardık kırık kalplerimizi.
Bayramlık izler yıldızların altında kutlardık bayramları.
Kağıt gemilerle yollardık tebrik kartlarını. İçi lokumlu mendillerin aslında alın terini silmek için verildiğini bilirdik.
Hiçbir yere sığdıramazdık hayallerimizi. Hayallerimiz de bizi yere göğe sığdıramazdı zaten! Eski moda bayramlara "kurban" olayım! Futbol çocukların bayramıdır.
Bayramlar da çocukların yarım kalmış öyküsü. O yüzden ne zaman bayram gelse çocukların kaybolan sevinçlerini hatırlarım..
Futbolun yok edilen asaletini.
Çocukluğumuzun para geçmeyen güzelliklerini şimdiki çocuklara gösteremediğimiz için hüzünlenirim. Ve bayram günlerinde de olsa geçmişin o yürekli insanlarından bahsetmeyi boynumun borcu sayarım. Bilirim ki onlar her bayram çocukları ziyaret eder zarafets esrgisinde. İbrahim Yazıcı, Orhan Özselek, Hasan Bora, Nejat Biyediç, Amigo Yaşar ile Fiko, Mesut Şen ve Ersel Altıparmak, Müfit Gürsu, Vahit Doğan, İrfan Rubacı ve Hakka Yürümüş yürekleri Yeşil Beyaz sevdası ile dolu diğer efsaneleri hatırlamamak mümkün mü? Bayramlık!
Sevgi umudu besler, umut
düşünceyi, düşünce adaleti.
Adalet özgürlüğü, özgürlük barışı,
barış kardeşliği, kardeşlik huzuru.
Huzur bütünlüğü besler, bütünlük
geleceği, gelecek çocukları besler.