Milli Takım Teknik Direktörü Vincenzo Montella, ülkemizdeki futbol ortamına uyum sağlamış görünüyor. Kendisinden, Avrupa Şampiyonası öncesinde Milli Takımın Polonya’ya 2-1 yenildiği son hazırlık maçını değerlendirmesi istendiğinde doğrudan hakemleri diline dolamıştı hocamız...
Tacın rakipçe yerinden kullanılmadığı gerekçesiyle, “Bu gol kural dışıydı, o nedenle ben saymıyorum” demek, bu gole neden olan savunma hatalarının üstünü örtmek anlamına gelmez mi? Yanlışları görmezden gelmek, aynı hataların sürekli olarak tekrarlanmasına ve çözümlerin gecikmesine yol açar…
Bizim temel eksiğimiz futbola bir türlü takım oyunu mantığıyla bakamamamız, oyunumuzu bu bakış üzerine kurgulayamamamız ve sürekli olarak bizi zafere taşıyacak “yıldız” oyuncuların bireysel becerisine bel bağlamamız…
Medyada abartılı Arda övgüsünden geçilmiyor. Bu tür değerlendirmeler Arda’nın gelişimine hiçbir katkı sağlamayacağı gibi Milli Takımın oyunu açısından da olumsuz etki yaratabilir
Kendi kendimizi parlatmakta, gaza getirmekte üstümüze yok. Milli takım, Avrupa Şampiyonası’ndaki ilk maçında Gürcistan’ı yendi diye koparılan bunca gürültü ne ifade ediyor?
Duygular iyice kabarmıştır. Hayatlarını emir ve talimat beklemeye adayanlar milli takım galibiyetini gündemin baş sırasına oturtmak ve bu galibiyeti memleketteki her şeyin iyiye gidişinin bir işareti olarak göstermek üzere yoğun çaba içinde olmaları ne yaman bir çelişki?
Bu tablonun farklı bir yüzü de bizim tribünlerde boy gösteriyor. Rakip takımın ulusal marşını duyduğu anda ıslıklamaya, yuhalamaya başlamak ne derece doğru ve de etik!
Gürcistan, ortalama oyuncu kalitesi açısından Avrupa Şampiyonası’nın en mütevazı ekiplerinden biri. Dikkat çeken iki hücum oyuncusu var ve takım oyunu çerçevesinde o iki oyuncuyu etkili kullanmayı biliyorlar.
Skordan bağımsız olarak, iki takımın yarattığı gol pozisyonlarına bakmak, bunu anlamaya yeter. Gürcistan kolektif mücadeleyle istediğini almaya çalışırken, milliler Arda’nın yeteneği sayesinde maçı kurtardı.
Bu karşılaşmadan gereken dersler çıkarılırsa ne âlâ…
Öncelikle milli takımın, savunmada ve orta sahada oyun kurma amacıyla yaptığı hazırlık paslarının temposu çok düşük. Bu yüzden hücum oyuncuları rakiplerin markajından kurtulmakta ve boş alan bulmakta zorlanıyor.
Sadece Arda’nın ayağına bakarak bir takım ne kadar yol alabilir ki?